ລ້ຽງງົວ ແລະ ປູກຫ້ຍາ ສ້າງລາຍໄດ້ໃຫ້ຄອບຄົວຮ້ອຍລ້ານກີບຕໍ່ປີ.
ເພື່ອປະຕິບັດຕາມແຜນການພັດທະນາເສດຖະກິດ – ສັງຄົມແຫ່ງຊາດ 5 ປີ ຄັ້ງທີ VIII (2016 – 2020) ແລະ ຂະຫຍາຍມະຕິກອງປະຊຸມໃຫ່ຍຄັ້ງທີ X ຂອງພັກ, ໂດຍສະເພາະບຸກທະລຸທັງສີ່ດ້ານເພື່ອສ້າງພື້ນຖານ ແລະ ເງື່ອນໄຂອັນຈຳເປັນສຳລັບການນຳເອົາປະເທດຊາດຫຼຸດພົ້ນອອກຈາກຄວາມດ້ອຍພັດທະນາໃນປີ 2020 ເພື່ອປະຕິບັດຕາມແນວທາງຂອງພັກ – ລັດກ່ຽວກັບການຫຼຸດຜ່ອນຄວາມທຸກຍາກຢູ່ເຂດຊົນນະບົດ ແມ່ນໜ້າທີ່ຂອງພົນລະເມືອງທຸກຄົນທີ່ຈະຕອງເອົາໃຈໃສ່ສ້າງເສດຖະກິດຄອບຄົວໃຫ້ມີຢູ່ມີກິນ, ໂດຍສຸມໃສ່ການຜະລິດກະສິກຳໃຫ້ກາຍເປັນສິນຄ້າ. ພ້ອມດຽວກັນນັ້ນ, ພັກ – ລັດໄດ້ມີນະໂຍບາຍຊຸກຍູ້ສົ່ງເສີມໃຫ້ປະຊາຊົນຫັນມາທຳການຜະລິດກະສິກຳໃຫ້ເປັນສິນຄ້າ, ປູກຝັງ – ລ້ຽງສັດ ໃຫ້ຫຼາຍຂື້ນ, ໂດຍນຳໃຊ້ເຕັກນິກວິຊາການອັ່ນໃໝ່ທີ່ເໝາະສົມເຂົ້າໃນການຜະລິດ ເພື່ອສ້າງລາຍຮັບໃຫ້ແກ່ຄອບຄົວດີຂື້ນ.
ດັ່ງທ່ານ ເຊຍຈາ ອາຍຸ 41 ປີ, ປະຊາຊົນ ບ້ານ ຫ້ວຍເລົາ, ເມືອງຊ່ອນ, ແຂວງຫົວພັນ. ໃນອາດີດແຕ່ກ່ອນແມ່ນຖາງປ່າ ເຮັດໄຮ່ເຂົ້າແບບເລື່ອນລອຍແມ່ນບໍ່ກຸ້ມກິນຮອດປີ, ປະຈຸບັນອາຊີບຕົ້ນຕໍ ແມ່ນຖືເອົາການລ້ຽງສັດໃຫ່ຍ ແລະ ປູກຝັງ, ຈຳນວນສະມາຊິກໃນຄອບຄົວ 11 ຄົນ, ແຮງງານຕົ້ນຕໍ 4 ຄົນ, ຄອບຄົວມີທີ່ດິນ 12 ກ່ວາເຮັກຕາ, ໃນນີ້ໄດ້ແບ່ງອອກປູກໝາກແໜ່ງ 2 ເຮັກຕາ, ປູກຫ້ຍາອາຫານສັດ 10 ກ່ວາເຮັກຕາ, ຄອບຄອບຄົວ ທ່ານ ເຊຍຈາ ເປັນຄອບຄົວໜຶ່ງ ເປັນຊົນເຜົ່າມົ້ງ, ລາວມີມູນເຊື້ອດຸໝັ່ນຂະຫຍັນພຽນ ຕື່ນຕົວໃນການພັດທະນາຄອບຄົວ, ພາຍໃຕ້ແນວທາງນະໂຍບາຍຂອງພັກ – ລັດ. ໄດ້ລິເລີ່ມປູກພືດອາຫານສັດ ມາແຕ່ປີ 2008, ໃນເບື້ອງຕົ້ນໄດ້ທົດລອງປູກຫຍ້າອາຫານສັດປະເພດຫຍ້າ ຣູຊີ, ກີນີ, ໃນເນື້ອທີ່ ເຄີ່ງ ຮຕ ແລະ ນຳງົວທີ່ມີໃນຝູງຂອງຕົນເອງມາທົດລອງລ້ຽງຈຳນວນ 2 ໂຕ, ໂດຍການຕັດຫຍ້າທີ່ປູກໃຫ້ກິນ ແລະ ລ້ຽງປ່ອຍໃນສ່ວນຫຍ້າເປັນບາງມື້. ຜ່ານການລ້ຽງຕົວຈິງເຫັນວ່າມີຜົນໄດ້ຮັບທີ່ດີ ການເບິ່ງແຍງດູແລງົວກໍ່ສະດວກ, ງົວກໍ່ຕຸ້ຍພີໄວ, ບໍ່ເປັນພະຍາດ ແລະ ຂາຍກໍ່ໄດ້ລາຄາສູງ ລາວແປກໃຈ ແລະ ພູມໃຈຫຼາຍ. ມາຮອດປີ 2017 – 2018 ຈິ່ງໄດ້ຂະຫຍາຍສວນຫຍ້າລ້ຽງງົວອອກຕື່ມອີກເປັນ 8 ເຮັກຕາ ແລະ ຊື້ງົວມາລ້ຽງເປັນ 12 ໂຕ/ຊຸດ. ປະຈຸບັນມີສັດລ້ຽງທັງໝົດ: ງົວ 73 ໂຕ, ແບ້ 6 ໂຕ, , ສັດປີກ 250 ໂຕ ແລະ ໜອງປາ 5 ໜອງ.
ຮູບແບບການລ້ຽງງົວຂອງ ທ່ານ ເຊຍຈາ ແມ່ນການລ້ຽງແບບທອມຂຸນ, ໂດຍລາວໄດ້ນຳໃຊ້ງົວທີ່ມີໃນຝູງເປັນຕົ້ນທຶນ. ເບື້ອງຕົ້ນແມ່ນລາວໄດ້ຄັດເລືອກເອົາງົວໜຸ່ມ, ງົວທີ່ຈ່ອຍຜອມ, ມາລ້ຽງໃນຄອກ ຕັດຫຍ້າໃຫ້ກິນມື້ລະ 3 – 4 ຄັ້ງ, ສະລັບກັບການປ່ອຍໃຫ້ກິນໃນສວນຫຍ້າ ແລະ ໄດ້ໃຫ້ນ້ຳທີ່ສະອາດ, ສັກຢາປ້ອງກັນພະຍາດ ແລະ ຖ່າຍພະຍາດກາຝາກໃຫ້ງົວ. ລ້ຽງໄດ້ 2 – 4 ເດືອນ ແລ້ວຂາຍອອກເປັນຊຸດ ຈາກນັ້ນ ກໍ່ນຳເອົາເງິນທີ່ໄດ້ຊື້ງົວຊຸດໃໝ່ເຂົ້າມາລ້ຽງອີກ ປະຕິບັດໝູນວຽນແບບນີ້ຕະຫຼອດມາ ສະເລ່ຍລາຍຮັບຈາກການຂາຍງົວ 1 ປີ ໄດ້ 96 ລ້ານກີບ, ສ່ວນດ້ານການຕະຫຼາດ ການຂາຍກໍ່ບໍ່ຫຍຸ້ງຍາກເພາະມີພໍ່ຄ້າມາຊື້ກັບທີ່ ແລະ ຕະຫຼາດຕ້ອງການຊື້ທຸກເວລາ.
ນອກຈາກລາຍຮັບຈາກການຂາຍງົວທອມແລ້ວ ທ່ານເຊຍຈາ ຍັງປູກຫຍ້າຮັກສາເປັນສ່ວນແນວພັນ ແລະ ເກັບແກ່ນຫຍ້າຂາຍພາຍໃນເມືອງອີກ. ປີ 2018 – 2019 ນີ້ ລາວເກັບແກ່ນຫຍ້າໄດ້ທັງໝົດ 640 ກ່ວາກິໂລ ຫຼື ເທົ່າກັບ 16 ເປົາ, ຂາຍກິໂລລະ 17 ພັນກີບ ໄດ້ເງິນທັງໝົດ 10 ລ້ານ 8 ແສນກ່ວາກີບ. ນອກຈາກລາຍຮັບການຂາຍງົວ ແລະ ການຂາຍແກ່ນຫຍ້າແລ້ວ, ລາວຍັງໄດ້ລາຍຮັບຈາການລ້ຽງສັດປະເພດອື່ນໆ ເຊັ່ນ: ແບ້, ປາ ສະເລ່ຍແລ້ວໄດ້ 6 ລ້ານກີບ/ປີ, ໄດ້ລາຍຮັບຈາກການປູກຝັງອື່ນໆ 13 ລ້ານກີບ/ປີ. ຄິດສະເລ່ຍລວມລາຍຮັບການປູກ – ການລ້ຽງໄດ້ 125 ລ້ານກີບ/ປີ.
ຈາກຄວາມຕັດສິນໃຈຂອງຕົນເອງ ບວກກັບການຊີ້ນຳ – ນຳພາ ຂອງວິຊາການທີ່ກ່ຽວຂ້ອງຂັ້ນແຂວງ, ຂັ້ນເມືອງ,ໄດ້ເອົາໃຈໃສ່ຕິດຕາມ ແລະ ຮຽນວິຊາການເຕັກນິກການປູກ – ການລ້ຽງ, ຫຼັງຈາກມີວິຊາແລ້ວ, ປະຈຸບັນຊີວິດການເປັນຢູ່ຂອງ ທ່ານ ເຊຍຈາ ປ່ຽນແປງຈາກແຕ່ເກົ່າຫຼາຍ ລາວສາມາດນຳລາຍຮັບທັງໝົດຈາກການປູກຝັງ – ລ້ຽງສັດ ມາພັດທະນາຄອບຄົວ, ຊື້ພາຫະນະລົດຮຸ່ນໄດ 1 ຄັນ, ປັບປຸງເຮືອນ 1 ຫຼັງ, ຊື້ເຂົ້າກິນກຸ້ມປີ, ສົ່ງລູກຮ່ຳຮຽນ ແລະ ຍັງມີສ່ວນເກັບແຮ່ໄວ້ໃຊ້ຈ່າຍຍາມຈຳເປັນຂອງຄອບຄົວ, ສະເລ່ຍລາຍຮັບ 11 ລ້ານກີບ/ຄົນ, ສາມາດຫຼຸດພົ້ນອອກຈາກຄວາມທຸກຍາກໄດ້ເປັນກ້າວໆມາ.
ບັນນາທິການ ຜູ້ຂຽນຂ່າວ
ສຸນີຄຳ ພົມມາສີ ຄຳພະແກ້ວ ອິນທະວົງ
ເບີໂທຜູ້ກ່ຽວທີ່ສາມາດຕິດຕໍ່ໄດ້ 030 9475376
